Αξιοθέατα

Η Σύρος είναι νησί των Κυκλάδων και πρωτεύουσα του ομώνυμου Νομού και της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου. Πρωτεύουσά της είναι η Ερμούπολη. Η Σύρος αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά το 1826, όταν εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τα Ψαρά και τη Χίο. Υπήρξε ναυτικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο του νέου ελληνικού κράτους. Μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθεάτα του νησιού είναι τα παρακάτω:

Η πλατεία Μιαούλη βρίσκεται στο κέντρο της Ερμούπολης και είναι μία από τις μεγαλύτερες μαρμαρόστρωτες πλατείες στην Ελλάδα, μαζί με τη Σπιανάδα της Κέρκυρας. Ένας αστικός χώρος που έχει ταυτιστεί τόσο με τη νεότερη πολιτική ιστορία του νησιού και της χώρας όσο και με τη σύγχρονη ζωή την κατοίκων και την ταξιδιωτική εμπειρία των επισκεπτών.

Πρώην πλατεία Όθωνος και πλατεία Λεωτσάκου, η πλατεία Μιαούλη (1860-1870), ήταν μια από τις σπάνιες πλατείες στην Ελλάδα του 19ου αι. Σήμα κατατεθέν της ο ανδριάντας του ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη (1889) και η εξέδρα της μουσικής (1907) με ανάγλυφες παραστάσεις του Απόλλωνα και των Μουσών η οποία είναι φτιαγμένη από πεντελικό μάρμαρο.

Εκτός από σημείο συνάντησης, η πλατεία «έζησε» πολλά ιστορικά γεγονότα. Εδώ τον Οκτώβριο του 1862 οι Συριανοί πληροφορήθηκαν την έξωση του Όθωνα, εδώ υποδέχτηκαν το 1912 τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ενώ το 1917 το πλήθος αποδοκίμαζε το βασιλιά Κωνσταντίνο. Εδώ, τέλος, το μεγάφωνο ανήγγειλε το 1943 την υπογραφή ανακωχής μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων.

Το πιο ζωντανό κομμάτι της πόλης το καλοκαίρι, αποτελεί αγαπημένο σημείο και για συναυλίες και εκδηλώσεις, με τους επισκέπτες να χαζεύουν τα γύρω κτίρια και εμπορικά καταστήματα και να απολαμβάνουν περιπάτους στα γύρω σοκάκια.

Ένα από τα μεγαλύτερα δημαρχεία της χώρας και ταυτόχρονα ένα επιβλητικό κτίριο μεγάλου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. Έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ το Δημαρχείο της Σύρου θεμελιώθηκε το 1876 και ολοκληρώθηκε το 1898 επί δημαρχίας Δ. Βαφειαδάκη.

Αξίζει να παρατηρήσει κανείς τα επιμέρους στοιχεία του: τη μνημειακή μαρμάρινη σκάλα, πλάτους 16μ., μπροστά στην είσοδο από την πλευρά της Πλατείας Μιαούλη, τις δύο μακριές πτέρυγες με πύργους στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου, το αέτωμα στο κεντρικό ολομάρμαρο τμήμα και την ιστορική επιγραφή «Ερμού Δήμος τάδ’ είσατο δημαρχούντος Δ. Βαφειαδάκη», που σημαίνει «ο Δήμος του Ερμή ανέγειρε το κτίριο αυτό ενόσω ήταν δήμαρχος ο Δ. Βαφειαδάκης». Στο εσωτερικό ξεχωρίζουν η μνημειακή μαρμάρινη κρεμαστή σκάλα πλάτους 2 μ. που οδηγεί στον όροφο, αλλά και η αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου με τις ολόσωμες ελαιογραφίες του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και της βασίλισσας Όλγας.

Ως προς τη χρήση του, το κτίριο στεγάζει τις δημοτικές υπηρεσίες, τα Δικαστήρια, το Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλους δημόσιους φορείς. Το θαυμάσια διατηρημένο αυτό τριώροφο είναι ανοικτό στο κοινό τις πρωινές ώρες και κατά την θερινή περίοδο τα Σάββατα και τις Κυριακές.

Αν υπάρχει ένας πολιτιστικός χώρος στη Σύρο που να συνδυάζει την ιστορική σημασία, την αρχιτεκτονική αξία και το πλήθος και επίπεδο των εκδηλώσεων, αυτός είναι το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων». Χτισμένο το 1864 με σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό, αυτό το διώροφο κτίριο που βρίσκεται στο τέλος της οδού Μελίνας Μερκούρη πάνω στην πλατεία Ι. Βαρδάκα αποτελεί έμβλημα της πολιτιστικής ανάπτυξης της Ερμούπολης .

Απλό στο εξωτερικό του, έχει το κεντρικό τμήμα της κύριας όψης του φτιαγμένο όλο από μάρμαρο. Το εσωτερικό του, από την άλλη πλευρά, είναι καθ’ όλα ευρωπαϊκών προδιαγραφών: η πλατεία, ο χώρος για την ορχήστρα, οι τρεις σειρές ξύλινων θεωρείων και το υπερώο, η θαυμάσια ζωγραφισμένη οροφή, θυμίζουν ιταλικά και γαλλικά θέατρα. Η διάταξη του θεάτρου έχει συνδεθεί με τέσσερα ιταλικά πρότυπα: τη Σκάλα του Μιλάνου, το ανακαινισμένο θέατρο «San Carlo» στη Νάπολη, το θέατρο του «Castelfranco» και το «Teatro della Pergola» στη Φλωρεντία. Επιπλέον, η γαλλική επιρροή του 19ου αι. είναι εμφανής στο σύστημα στήριξης της οροφής.
Με πλούσιο πρόγραμμα όλο το χρόνο, φιλοξενεί τις παραστάσεις των τοπικών ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων, αλλά και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου, τα περίφημα «Ερμουπόλεια».